Meus bos amigos, nesta
triste semana de comemoracións do apostol Santiago, no refugio da saudade, no cruze de um meridiano calquer com o capricordiano trópico, sufro xunto com vos
o amargor do cruel destino reservado póla fatalidade a esa veloz ave sin asas.
No interior de esse marvilloso ventre tecnológico, o tempo é digerido com
impresionante velocidade. O que antes era consumido lentamente, em intervalos
medidos pólo trote das patas de uma xunta cabalar, agora pode ser comido no
desenrrolar do tempo sobre a trilla metálica. Um estampido seguido de uma coluna de fumo
sobre o horizonte ceniza do clima normalmente chuvoso dos campos da estela,
marcaba o feito instantâneo de unha enorme tragédia. Unha motora moito loca
tracionaba outras que por deber de oficio debian-lle seguir os pasos. Um tramo
reto convidaba a correr. A dous centos kilómetros por hora, a forza centrifuga
debe ser impresionante cando a cabeza resolve frear numa curva. Esse efeito
conociamolo bem os rapazes da minha vila. Lembro a ledicia de organizar a
rapaciada das ruas de arriba e de abaixo numa coluna, asegurandose um ao outro pelas mans com a instrucion
de levar um mote depreciativo aquele que se soltaba. A cabeza corria em linha reta até alcanzar a
máxima velocidade. A seguir, paraba girando sobre o seu proprio eixo. Infaliblemente,
da metatade até o rabo, todos iban ao chan.
Perdoenme, infelizmente
este é o relato groseiro do acontecido.
Moitas outras cousas se diran, neñuma será capaz de amortiguar o impato da dor
sobre os feridos e de aqueles que perderan entes querido.
Hoxe,
o tema de outros dias, entre lero e leria, vai de leiras. No meu fogar de
pindoschan o chan é escaso, entrementes, onde debia ter um tellado tem um solo
rebozado com planchas porcelanizadas. Peor que o solo pisado pólas patas do huno, o
chan do meu fogar mal reproduce algum rizoma de alguma bacteria perdida no vento.
Era do meu interes aproveitar tan singular potencial. Enton, quere es poder, xá
o dicia miña naiciña, entonces puxen a man no altercado para construir vasos com
área de meio metro cadrado e profundidade de acordo com o ancho dos azulexos,
os mais baratos e disponibles para construción. O resultado é uma leira suspensa
con meio metro de ancho por seis de largo. Produz tomate cereixa, pimentos de Hebron,
lechugas, brócoli, hortelã, um pe de laranxa cravo e uma infinidade de brotos
de outras plantas desejosas de compartir a sua existência com a vida de este
modesto ceeíbero da costa da morte.
En este ambiente propicio a la meditación,
resignado por la casi imposibilidad de que mi querer se haga poder, cierro los
ojos para poder ver con toda claridad como desfilan, por los recuerdos del alma,
palomas y gaviotas, los peces de la ria, los caballos, mulas y burros en los días
de ferias; las golondrinas en vuelo raso con gatos queriendo derrumbarlas; el
lobo en el monte, el zorro vigilando un gallinero, un guardia de guardia y
limpiando el caño de su fusil; yo mismo, niño curioso, buscado en mi
entendimiento alguna razón para lo que veía. Razones, que si alguna he creído
encontrar, ya no bastan para poder entender como a cierta edad todo se consume
con extrema rapidez y poca agilidad.
No hay comentarios:
Publicar un comentario