SOMOS REALISTAS

Como diría Aristóteles, referenciado por  Alvaro Fernandez, toleanme todos estos tolos. Outros tolos non se mostran, as razón son diversas: unha xa había avisado que non participaría ao debater; un vai a Barcelona para prestar contas ao seu financiador; outro está estresado no hospital; outra, escorrediza coma  as angulas no antigo rio Madriñan, di que non se mostra por problemas persoais.

Con tantos problemas, que non lles permiten discutir asuntos da vila en un momento que todo debe ser discutido, parece moito difícil que lles reste tempo para discutilos nos momentos en que apoderados da vila sexan autoridades impositivas.

Non significa que os debatentes, que no caso do debater de hoxe non debateran cousa alguma, mostraran a menor conocimiento das dicultades e facilidades na administración de unha entidade dotada con seis millons e permanece  continuamente deficitaria por gastos que non se explican.

Se queren facer o que din que van facer, que o fagan por conta e riesgo propio. Para montar unha cuadra con unha cabra, un cabrón e unha ducia de cabritiños mordendo toxos pelos montes non fai falla ser alcalde; nin para un criadouro de caracois, nin para facer cousas prácticas como é natural nos cachorros que paseian pelas ruas ou beber unha taza de viño acompañada de cayos para non calar a boca os que somos tímidos da fala . Para ser alcalde é necesario saber moito de alcaldía, moito de finanzas, moito de direito, moito de problemas sociales, moito de todo e mais un monte de outro tanto e non esquecer a bondade para, sin ser burro, ser honesto consigo mesmo e con todas persoas da vila, evitando salir salir contando mentiras a diestro e siniestro. Temo que vivimos tempos oscuros e o cambio  ben  devaneando a pasaxen da noite para o dia en plena estación ártica  do verán antártico.  

Xa moito choveu. Xa non se collen anguilas no rio Madriñan, nin se matan becerros na desembocadura do Toba. Na fonte Fial xa non nacen hortigas, nin lampreas buscan casa nas rocas da Fenya. Todo foi contaminado e a descontaminación fai parte do guión de un programa que o nominado sabe que non podera realizalo, pois non entra no cabildo das suas competencias. Como ben di Alvaro, con a candidez de quen sirve pinchos de jamón ben curtido, ¡hay que ser realistas!

 Na cartucheira levamos sete balas mezcladas, todas sin chumbo; seis ten polvora mollada e unha é de festin. No derradeiro vintecatro, trabucados co’a col da dixestiva berza, apuntaremos c’o ollo mirando as sete listas. Listo o trabuco, disparatamos o orgullo de botar alguen en algún lugar.  Gritaremos ¡fogo! tantas veces  como nos imponga o silencio da polvora mollada, observando con rigor que cada lista apuntada é carta descartada; cesaremos a cazada ao escoitar o trueno da bala de festin. Nese momento gritaremos ¡Viva el Rey, somos realistas!