A BOCA DO POVO
Pois
a mín pasoume o que pasou a Aznar cando eu quería reproducir a fala
portuguesa e non conseguía porque os meus amigos non me entendían. Dician que
eu parecía tolo. Eu no era tolo, non, se cadra, sí o era, mais tamen se cadra
non o era. Vai un a saber. Eiqui por estas rias todos somos xenios da fala e non
precisamos pito na boca para tocar calquerer partido, sexa o do seseo, o do
jejeo, o do ceeceo; sexa do sexo ou calquerer outro que mande o noso sexto
sentido ou, coma daquela era común, o que prefería la santa madre iglesia: o
latin embrullado por dominus bobisco e cú espíritu tamen.
As doce mil
palabras do lexico registradas no dicionario que vostede fala son como os sete días
que mencionan o traballo da creación, moito pouco para explicar tamaña
barbaridade feita polos feitos que se atribuen a un deus feito a cara e
semellanza do bicho homen. En canto nos curramos a vida inteira, ele vive
descansando cos réditos do investimento. Ten sintaxe propia e fonética enriquecida
con moita esmola.
OS OLLOS DO POVO
Nos vivimos c’o
choro a refletir a ansia que nos dan as gotas d’gua a rolar polo corpo para
sudar o castigo, que continua tan fiero coma antes da redención. En fin, como
principio é o que temos. Se moito choramos é para amolecer a terra dura e lle
tirar algunhas patacas, berzas e un bocado de graons de millo. C´as forzas
restauradas e o adubo posto no seu sitio, o ciclo se repete baixo o comando do
ano solar. O ano solar faime refletir a sola dos zapatos grabada no traseiro. E
xá vou farto de tantas patadas. Agora dou coices con peidos da mina lingua,
pois, ora pois, a normativa do galego non me convence para creer que sexa dogma
para coisa boa. O idioma, idiosincrasia de un povo, é un estado endemico que se
transmite, pola lengua e polas mans, a golpe de sonido sobre o yunque dos oidos
o a golpe de trazos para gravalos na retina dos ollos. Da mestura do que fala a
boca e do que ven os oios, nace o galego. Deixemos crecer as meninas sen
esquecer as cataratas que danan o cristalino.
No hay comentarios:
Publicar un comentario