lunes, 15 de marzo de 2010

DUAS AMEIXAS

No es justo lo que sexto dice. Lino no jornal que a conselleira fai batalla co o subdiretor por mor de botar a pique o furtivismo nacional. Home, fácil non é, pois está claro que esas mulleres e homens abdicados a tan heróico trabaio de carregar póla rua unha bolsiña cheia do rústico percebes contribuem co o enorme desgaste das suas vidas a levar adiante a suas famílias, trocando o marisco por un naco de pan.
O furtivismo é uma atividade tan antiga e cultural como o é a esencia da fome e da sede de calquer animal, que precisa comer e beber e dar de comer e beber a quen o segue. A primeira noción de furtivismo criminoso aparece cando alguém com pose de machón resolveu reservar para si un coto da aldea. Ben que avisou a todos no discurso da misa.-  Esto aqui é meu! Meu e do crego que tem poder para mandar ao inferno que ouse a contraria me levar.
Non fai moitos anos (se cadra moitos anos xá pasaron), cando eu era neno non coñecin no condado de Percebes camiño con dono para impedir a miña andada pólos montes, ou olas no mar con fuciño para imedir miñas camiñadas na areia. Na miséria que seguiu a guerra não pasaba fame quen queria arriscar no mar a sorpresa de unha tormenta ou, no campo, o látigo de un raio, que daquela caian sin parar.
Como hai argumento para todo, tamén haino para a profesionalización do armero, que moito ben debe vivir co trabuco nas costas, pois, inda que vello, non abandona tal vicio e, por aforrar dous míseros euros, menos aforraría se fose obligado a buscar o sustento no mar. E non falemos da estratexia, pois sabido é que calquer estratexia produz resultados  que podem ser registrados con as penas de unha galiñas ou, modernamente, pintados co as tintas de un bolígrafo importado. Todo, en función da ordem pública se producen altercados, escorrazando nenos, mulleres e vellos, todos degradados pelo medo de levar un croio de bala na testa. E todo por causa de duas ameixas que as forzas ocultas preferen velas apodrecer nas arcas do estado.  

No hay comentarios:

Publicar un comentario